Hierbij is het officieel: ik schrijf sequels. Dat betekent dat ik vanaf nu steeds twee keer na elkaar over hetzelfde onderwerp zal schrijven. Van één week herfstverlof maken ze er nu ook al twee. Ik kan op deze trend dus niet achterblijven.
Overigens, in deze onzekere tijden is het inlassen van een beetje stabiliteit en consequent gedrag geen slecht idee (een goed idee denk ik zelfs).
U kan met andere woorden op mij rekenen.
Vorige week introduceerde ik de kopstand. Ik ben geen coach dus ik ga niet vragen of het gelukt is en hoe u het allemaal hebt ervaren. Ik ben maar een copywriter (die weliswaar inzit met uw welzijn).
Amerika is intussen van een last(pak) bevrijd maar wij zitten hier nog een beetje in beknelling (kwelling?) thuis. En dan ook nog eens met al die kinderen erbij.
Ideaal echter om wat ik u nu ga voorstellen, samen te doen: “de leeuwenbrul”. Of mag ik het gelijk in het Engels zeggen (want dat klinkt écht wel beter): “the lion’s roar”?
U ziet op de foto al ongeveer hoe het moet (ik ben gedwongen te zeggen dat dit helaas een vrij slechte uitvoering is). U steekt de tong zo ver mogelijk uit, u draait uw ogen daarbij naar boven (om echt aan dat mon-Dieu-gevoel expressie te kunnen geven) en als u carrément op een geheel correcte pose staat, zit u daarenboven op uw hurken, met de knieën gespreid en uw handen naar binnen gestrekt.
De leeuwenbrul dus: een verantwoorde (aanvaardbare?) manier om al die spanningen even los te laten.
@jilltalsma, dit ga je wel proberen dan? (Zij had bij de kopstand vorige week het excuus dat dat niet goed zou zijn voor haar maag.)
#trendythursday
